ทุกคนย่อมจะมีความคิด ความฝัน อุดมคติเป็นของตนเอง
ถือว่าความหลากหลายนี้สามารถแตกแขนงเป็นรายละเอียดปลีกย่อยได้อีก
แต่สิ่งหนึ่งที่ทำให้มนุษย์ธรรมดาคนหนึ่ง ๆ
มีความแตกต่างอันเป็นเนื้อแท้ของตนเองนั้น
ก็คือคติพจน์ คำขวัญ สโลแกนของตนเอง
เพื่อใช้สำหรับขับเคลื่อนแรงบันดาลใจ
ใฝ่หาคุณค่าของการดำรงอยู่
ผู้เขียนก็เช่นกัน ประโยคสั้น ๆ ที่ว่า
"ยืมของมวลชนต้องคืน
เสียหายต้องชดใช้
มีแล้วต้องให้กลับ
ได้รับแล้วต้องขอบคุณ"
คงพอจะเป็นประโยคที่สามารถนำไปใช้
เป็นคุณธรรมประจำใจของตนเองได้ดี
อนึ่ง เครื่องเตือนสติแห่งชีวิต
มิให้หลงระเริงแสงสีของกระแสความเป็นไป
จนกระทั่งลืมเป้าประสงค์หลักของชีวิต
อันลำพังเพียงคน ๆ เดียวสามารถกระทำได้เลย
มิต้องวางแผนให้ยุ่งยาก ซับซ้อน วุ่นวาย
หากมีคำถามเกิดขึ้นว่า
จะเกิดอะไรขึ้นหลังจากการให้...
คำตอบน่าจะอยู่ในตัวมันเองแล้ว
หากคำถามเช่นนี้เกิดขึ้นกับตัวคุณ
ผู้เขียนของแสดงความเสียใจด้วย
(คุณคงยังไม่เคยให้ !)
และดีใจด้วยเช่นกันที่
(คุณจะลองเป็นผู้ให้บ้างสักครั้ง ?)
เพราะการมีชีวิตอยู่เพื่อผู้อื่น
ทำอะไรให้กับผู้อื่นบ้าง...
คนรอบข้างบ้างน่าจะเป็นเรื่องดีและปรารถนาดีสูงสุด
จะดีแค่ไหน...สิ่งที่คน ๆ นึงให้อาจมีนับร้อยพันชีวิตเบื้องหลัง
ได้รับความปรารถนาดีเหล่านั้น
และส่งต่อ ๆไปยังคนอื่น ๆ ในสังคมเดียวกัน
ไม่สิ้นสุด หยุดนิ่ง หล่อเลี้ยงสังคมอย่างผาสุข
เพราะทุกคนรู้คุณค่าของการให้
ความเสียสละ ความรัก ความเป็นพี่น้อง
ความหวังดีโดยปราศจากความต้องการสิ่งใด ๆ ตอบแทน
เว้นเสียแต่ส่งความหมายนี้ให้กับคนรอบข้าง คนใกล้ชิด
ให้ได้รับรู้ความรู้สึกเช่นนี้บ้าง...
เหนือสิ่งอื่นใดอย่าลืม !
หาโอกาสตอบแทนพวกเขาเหล่านั้นทุกครั้งที่มีโอกาส
ไม่ว่าจะเป็นผู้มีพระคุณทุก ๆ คนที่มีส่วนหยิบยื่น
แบ่งปันโอกาสให้ด้วยดีตลอดมา
รวมถึงสังคม บ้านเกิดเมืองนอน และประเทศชาติ
ที่มิอาจลืมไปได้เลย
ขอเพียงสักครั้งในชีวิตคน ๆ นึง...
หากชีวิตได้ล่วงลับจากโลกนี้ไปแล้ว
คงจะได้หลับตาลงอย่างเต็มภาคภูมิว่าในชีวิตของลูกผู้ชาย
เกิดมาครั้งเดียว...ตายครั้งเดียว
ไม่เสียทีที่ได้อาศัยผืนดิน แผ่นฟ้า พสุธาอาศัยดำรงชีวิต
มิใช่แสวงหาผลประโยชน์แก่ตนเป็นสำคัญ
แต่คงไม่อาจเทียบได้เลยกับสิ่งที่ได้รับนับเป็นคุณเอนกอนันต์ นานัปการ...จากมาตุภูมิผืนนี้
No comments:
Post a Comment