2.12.11

:: ระเบิดเวลานับถอยหลัง ::


กิดคำถามขึ้นภายในใจตลอดเวลาว่า
อันแท้จริงแล้ว ... เรานั้นสามารถอยู่ได้โดยไม่มีสิ่งอำนวยความสะดวก
ที่คอยตอบสนองความสะดวกสบายในการดำรงชีวิตได้นานสักเท่าไหร่ 
เป็นต้นว่า ...
  • เราอดทนต่อสภาพอากาศร้อนโดยไม่มีเครื่องปรับอากาศ เครื่องทำความเย็น หรือพัดลมสักตัวนึงได้นานสักเท่าไหร่
  • เราอดทนต่อความหิวโหยหากปราศจากอาหารในแต่ละมื้อของวัน ๆ หนึ่ง ได้นานสักกี่มากน้อย
  • เราอดทนต่อการขาดน้ำดื่มสะอาดเพื่อการบริโภคได้นานเพียงไร !
  • เี่ราอดทนต่อความมืดมิดภายใต้การไร้ซึ่งแสงสว่างได้นานสักแค่ไหน !
ไปจนถึงความอดทนต่อสิ่งเร้ารอบข้างอันกระทบเข้ามาอยู่เสมอ ๆ เช่น คำวิพากษ์วิจารณ์ เสียงตะโกนด่าทอ คำสรรเสริญเยินยอ คำกล่าวนินทา ว่าร้าย ทั้งหลายทั้งปวงเหล่านี้ ล้วนเป็นบททดสอบความทรหด อดทน และเกิดเป็นคำถามให้ขบคิดต่อไปอีกว่า 

ความอดทนของเราท่านแต่ละคนนั้นมีสักเท่าไหร่กัน ?
มากน้อยสักเพียงไหน ?
ขึ้นอยู่กับช่วงระยะเวลา สถานที่ สภาวะอารมณ์ 
และจุดดันจุดเดือดของแต่ละบุคคลนั้น ๆ ด้วยหรือไม่ ? 

เป็นเรื่องน่าจบคิดเล่น ๆ ดูว่า หากเป็นจริงดังนี้ ทั้งหมดทั้งมวลที่ได้กล่าวมามิได้ต้องการให้ผู้่หนึ่ง ผู้ใดสละเว้นเสียจากความสะดวกสบาย หรูหราของชีวิตอันทันสมัยของท่านแต่อย่างใด หากแต่เพียงต้องการถามต่อไปยังท่านทั้งหลายว่า ท่านจะเผชิญสภาพการณ์บีบบังคับ เหนือการควบคุม ไม่เป็นไปตามอย่างใจของท่านทั้งอิทธิพลและปัจจัยที่มาจากภายนอกตัวท่านได้นานสักแค่ไหน และประเด็นสำคัญ คือ ท่านนิ่งสงบแค่ไหน ! ในสถานการณ์ที่เกิดความท้าทายที่สุดเช่นนี้

No comments:

Post a Comment