ชีวิตไม่ได้เริ่มต้นพร้อมกับแสงแรกของพระอาทิตย์วันใหม่
เช่นเดียวกับ ...
ชีวิตไม่ได้สิ้นสุดลง ... ยุติลงตรงเวลาล่วงลับไป ณ แสงสุดท้าย
ค่อย ๆ เคลื่อนคล้อยลับตาหายไปจากเส้นขอบฟ้า
เมื่อวิถีแห่งชีวิตกลับตาลปัตร
หลายชีวิตยังคงออกเดินทาง ใช้ชีวิตหลังฟ้าเปลี่ยนสี
ความมืดดำครอบคลุมทั่วแผ่นฟ้า มีดวงดาราเป็นฉากหลังอันงดงาม
เพียงแต่มีแสงสว่างอยู่แห่งหนใด
ที่นั่น ... ย่อมจะมีชีวิตดำรงอาศัยอยู่
ไม่จำกัดเป็นเวลากลางวันหรือกลางคืน
บางครั้ง บางทีอาจพูดได้ว่า...
ที่ใดมีชีวิต ที่นั่นย่อมจะมีแสงสว่างส่องถึงเสมอ
แม้จะต้องผ่านพ้นคืนวันอันโหดร้ายสักปานใดก็ตาม
แต่ถึงอย่างไร วันใหม่ที่สดใสเรืองรองก็ยังจะรอเจ้ากล่าวคำทักทาย
สำหรับหัวใจอันแรงกล้าของเจ้าอยู่ทุก ๆ วัน
ดังนั้น ทุก ๆ แห่งจึงเป็นดั่งเมืองที่ไม่เคยหลับไหล
ผู้คนขวักไขว่สัญจรเดินทาง
ถนนทุกสายคับคั่งไม่หยุดนิ่ง
รอคอยต้อนรับผู้มาเยือนคนแล้ว คนเล่าที่จะหยุดเอื้ิอนเอ่ย
คำขอบคุณสำหรับมิตรภาพร่วมทางที่มีให้ตลอดมามิขาด
แล้วเดินทางจากไปโดยอาจไม่มีโอกาสผ่านทางสายเส้นนี้ในภายหน้า
[------------------------------------------------------------------]
No comments:
Post a Comment